Η πίτσα χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πριν, είτε το πιστεύετε είτε όχι και έχει τις ρίζες της στις πίτες με γαρνιτούρες που ήταν δημοφιλείς στους αρχαίους Αιγύπτιους, Έλληνες και Ρωμαίους. Αλλά η σύγχρονη πίτσα, δηλαδή πίτες με σάλτσα ντομάτας, τυρί και γαρνιτούρες, γεννήθηκε κατά μήκος της δυτικής ακτής της Ιταλίας, στην πόλη της Νάπολης.

Ιταλοί μετανάστες στο Τορόντο, έκαναν γνωστή την πίτσα στον Καναδά και στις ΗΠΑ. Η Ιταλική πίτσα ήταν με λεπτή ζύμη, σάλτσα  ντομάτας και λίγο ή καθόλου τυρί.

Στον Καναδά και στις ΗΠΑ έφτιαχναν την πίτσα διαφορετικά, με χοντρότερη ζύμη και περισσότερα υλικά σε ποικιλία αλλά και ποσότητα.

Η πίτσα αυτή μέσω Καναδά και ΗΠΑ πέρασε σε όλο τον κόσμο.

Οι ιστορίες για το πώς άνοιξαν οι πρώτες πιτσαρίες στην Αθήνα και ύστερα σε όλη την Ελλάδα συνδέονται, συνήθως, με ναυτικούς ή μετανάστες της δεκαετίας του 1960 στην Αμερική και κυρίως τον Καναδά, οι οποίοι επέστρεψαν στην Ελλάδα και άνοιξαν τις πρώτες πιτσαρίες. Γι’ αυτό και η πίτσα που φτιάχνουμε εδώ λέγεται και canadiana – καναδέζικου στυλ, δηλαδή.

Με το αφράτο ζυμάρι, όχι λεπτό, ψημένες στα ασημί στρογγυλά ταψιά σε ηλεκτρικό φούρνο και όχι σε πέτρα ή σε ξυλόφουρνο, πληθωρικές, με ξεροψημένες άκρες, γλυκές ντοματόσαλτσες και με τυριά gouda, edam που λιώνουν υπέροχα.

Στην Αθήνα του 1970 ναυλώνονταν λεωφορεία από συνοικιακά ταξιδιωτικά πρακτορεία για να πάνε κόσμο να φάει στην πρώτη πιτσαρία της πόλης, στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής, που τότε έμοιαζε με αραιοκατοικημένο χωριό.

Σήμερα, με τόσες πίτσες τριγύρω, ιταλικές, λεπτόζυμες, ξυλοφουρνισμένες, υπάρχουμε κι εμείς που διατηρούμε αυτή την πίτσα η οποία μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά.

Πίτσα  Καναδέζικη, «η Ελληνική»!